เที่ยวไปถ่ายไปกับนายช่าง ตอน ถ่ายภาพมุมสูง

สวัสดีครับ ครั้งนี้นับเป็นการเขียนบทความครั้งแรกของผมเลยทีเดียว สำหรับวันนี้ ผมขอให้ลองจินตนาการตามผม นะครับ แดดร่มลมตก ผมออกไปเดินในสวนสาธารณะ แสงแดด กำลังดี ตั้งใจว่าวันนี้จะเดินทางมาถ่ายภาพ สวนนี้ตอนพลบค่ำ แต่ระหว่างเดินๆไปเรื่อยๆ นั้น เจออะไรก็ถ่ายไปเรื่อยครับ จนมาถึงมุมหนึ่ง ที่ผมอยากจะถ่ายทิวทัศน์ตรงนี้ เอาหละ แช๊ะ ……. ภาพแรกผ่านไป ไม่เป็นที่พอใจเท่าไหร่ เด็กคนนั้นวิ่งเข้ามาในเฟรมพอดี เอาใหม่ …แช๊ะ ว้า..กลุ่มนิสิต เดินเข้ามาถ่ายตรงดอกไม้ตรงนั้นอีก …ไม่เป็นไรเอาใหม่ .. แต่ทันใดนั้นก่อนจะแช๊ะที่สาม มีคู่สามีภรรยา พาลูก เดินมาไกลๆ นั่นอีก จะทำยังไงดี ภาพทิวทัศน์โล่งๆที่จินตนาการไว้ในหัว คงไม่มีทางเป็นจริงได้ ตราบใดที่คนยังเดินไปมาเช่นนี้ ไอ้ครั้นจะตะโกนไล่เขา

ก็คงไม่สามารถทำได้

เพราะนี่คือ สวนสาธารณะ และเป็นเพราะตัวเองเคยเจอมากับตัว กับ กลุ่มคนที่ถ่ายภาพ แล้วเที่ยวไล่คนอื่นให้ หลบซ้าย หลบขวา โดยส่วนตัวผมมองว่า เป็นการกระทำที่ไม่ถูกต้อง ยิ่งถ้าเป็นสวนสาธารณะแล้ว ยิ่งไม่ควรอย่างยิ่ง โดยมารยาทของ ชาวไทยอย่างเรา เมื่อเห็นใครถ่ายภาพก็มักจะหลบฉากออกไปให้โดยมารยาทอยู่แล้ว แต่การที่ ตนเองมาทีหลัง แล้วไล่คนอื่น ผมมองว่าไม่ถูกต้องครับ เอาหละลองมานึกมาคิดดูดีๆ เราเอาขาตั้งกล้องมานี่นา จะกลัวอะไร ว่าแล้วก็จัดแจง หยิบขาตั้งออกจากกระเป๋าแล้วก็กางขากันเลยครับ เมื่อประกอบกล้องเข้ากับขาตั้งเสร็จผมก็ตั้งเวลาถ่ายภาพ ประมาณ 5 วินาที จากนั้น กดชัตเตอร์ แล้วชูขากล้องขึ้น เป็นอันเรียบร้อย แค่นี้ผมก็ได้ภาพมุมสูง ที่ไม่ต้องไปไล่ใครให้ออกจากเฟรมแล้ว ลองจินตนาการดูครับ ถ้าผมยืนถ่ายภาพนี้ ในระดับพื้นดิน แน่นอน คุณน้องนิสิต จบใหม่ก็จะบังหอรัชมงคลด้านหลัง ยังไม่รวมถึง กลุ่มคนซ้ายขวา ที่ยืน เดิน นั่งซึ่งภาพที่ออกมานั้น ก็จะดูแน่นๆ มีผู้คนขวักไขว่ บดบังทัศนียภาพที่เราต้องการ แต่เมื่อผม ถ่ายในมุมที่สูงขึ้น ก็จะได้ภาพ ที่ เป็นธรรมขาติมากกว่า แลดูเห็นคน ทำกิจกรรมในสวน อยู่รายรอบริมบึงและมี หอรัชมงคล เด่นอยู่ไกลๆ นอกจากนี้ ยังเป็นเรือถีบ แล่นอยู่ในสระเต็มๆด้วย ซึ่งภาพนี้ถ้าดูผิวเผินก็จะเหมือน ถ่ายบนระดับพื้นดินธรรมดา เพราะความสูงที่ถ่ายก็ไม่ได้สูงมากนัก แต่รับรองว่า ถ้าให้คนอื่นไปยืนตรงที่ผมถ่ายก็จะไม่ได้ภาพเช่นนี้ ถ้าไม่ชูกล้องขึ้นถ่ายในมุมสูง แค่นี้ก็ไม่ต้องไปไล่ใครให้หลบซ้ายหลบขวาแล้ว แถมได้ภาพ ที่ไม่ซ้ำใครด้วย

หมายเหตุ ภาพนี้ผมใช้การถ่ายถาพ 2 ภาพ แล้วนำมาต่อกัน ให้มีมุมมองแบบ พาโนรามา รวมถึงการ ครอป (crop) ให้สัดส่วนของภาพดูเป็นแนวยาว

ทีนี้ลองมาเปรียบเทียบ กับภาพที่เรายืนถ่ายในระดับพื้นดินปกติกันครับ นอกจากเราจะไล่คนออกจากเฟรมไม่ได้แล้ว ยังไม่สามรถควบคุมท่าทางของเขาได้ด้วย ครั้นจะรอให้มุมนี้โล่งคงก็คงไม่มีทาง

ยิ่งถ้าเจอเดินกันมาเป็นกลุ่ม 6-7 คนผลัดกันถ่าย รับรองยืนรอขาแข็งแน่นอนครับ

อุปกรณ์

– กล้อง จะเป็น compact หรือ dslr ก็ได้ ข้อดีข้อเสียมีต่างกันครับ เพราะถ้าถ่ายด้วย กล้อง compact ขนาดเล็กน้ำหนักเบา แล้วหละก็เวลาชูขากล้องขึ้นถ่าย

จะไม่ค่อยสั่น เพราะน้ำหนักที่เราแบกรับไม่มาก ยิ่งถ้าถ่ายในช่วงที่มีแสงน้อย การสั่นไหวจะยิ่งมีปัญหามากครับ ส่วนกล้อง dslr ทั้งหลาย ที่ปรับแต่งได้มาก ก็มีข้อดี คืออาจปรับตั้งได้หลากหลายกว่า แต่ก็จะมีข้อเสียเรื่องน้ำหนักที่มากขึ้นตามมา

– ขากล้อง จะถูกจะแพงอันนี้ตามแต่ที่ท่านจะเลือกซื้อมาใช้ครับ สำหรับผมมีขาตั้งกล้องอันแรก ที่ซื้อมาในราคา 399 บาท ก็นับว่าประสิทธิภาพตามราคา

ใช้ได้ไม่นานก็ต้องเสียเงินซื้อของที่ดีกว่ามาใช้ แต่ใช่ว่าของถูกจะหมดประโยชน์แต่ขากล้อง เบาๆเล็กๆถูกๆ นี่หละที่เหมาะจะจับคู่กับกล้อง compact เล็กๆ ถ่ายมุมสูงดีนักแล เพราะขากล้องใหญ่ๆ มักจะมีปัญหาเรื่องของน้ำหนักตามมาด้วยครับ ส่วนถ้าใช้ dslr นั้นก็อาจจะต้องใช้ขาที่ใหญ่และแข็งแรงสักหน่อยครับ

–สายลั่นชัตเตอร์ ( อันนี้สำหรับคนที่มีนะครับ) การที่มีสายลั่นชัตเตอร์ จะยิ่งทำให้สะดวกมากขึ้น และยิ่งดีถ้ากล้อง มีจอภาพ ปรับมุมมองได้ เราก็หันจอ

ให้คว่ำลงมา เราจะได้แหงนหน้าดูได้ถนัด และ จากนั้น ก็กดสายลั่นชัตเตอร์เอาได้เลย แต่ถ้าไม่มีใช้วิธีตั้งเวลาถ่ายเอาก็ได้เช่นกัน แต่อาจจะต้อง

ถ่ายหลายครั้งหน่อย กว่าจะได้ภาพที่ถูกใจ